138 Views Report Error
พินเหวิน แม่เลี้ยงเดี่ยวลูกสาวคนเดียวที่ต้องเผชิญปัญหาจากความไม่ลงรอยกันกับลูกวัยรุ่น ในขณะที่งานที่เธอทำมากกว่า 10 กว่า ต้องมีปัญหาจากวิกฤติเศรษฐกิจจากโควิด 19 จนเธอต้องพักงานมาดูแลลูกที่ถูกกักตัวอยู่กับบ้าน 14 วันหลังจากที่โรงเรียนตรวจพบว่าเพื่อนร่วมห้องเธอติดเชื้อโควิด 19 แต่แล้วในระหว่างที่เธออยู่ช่วยลูกสาวกักตัว ความสัมพันธ์กับลูกก็ยิ่งแย่ลงเรื่อยๆ จนสภาพจิตใจเธอรับไม่ไไหวกลายเป็นผู้ป่วยทางจิตในที่สุด เสี่ยวจิ้ง ลูกสาวของเธอจึงต้องกลายมาเป็นคนดูแลแม่แทน และก็ได้รับรู้ถึงความลำบากต่างๆ ที่แม่ของเธอต้องรับผิดชอบมาตลอดเมนหลักของเรื่องไม่ใช่หนังที่เกี่ยวกับวิกฤติโควิด 19 โดยตรง แต่เป็นการนำปัญหาโควิด 19 มาเป็นฉากหลังเพื่อกระตุ้นปัญหาครอบครัวให้เกิดขึ้นเท่านั้น ซึ่งปัญหานี้ก็ดูจะเกิดเยอะขึ้นมากจากช่วงวิกฤตโควิดนี่ด้วย โดยในเรื่องนี้ช่วงต้นเรื่องราวถูกบอกเล่าผ่านตัวละครแม่ พินเหวิน ซึ่งแรกๆ ก็ดูเหมือนปัญหาความไม่เข้าใจกันของแม่กับลูกวัยรุ่นตามปกติ เริ่มจากการประท้วง ประชดประชัน ด่าทอการที่แม่พยายามเอาใจใส่เธอในช่วงกักตัว ซึ่งขณะนั้นทางบริษัทก็ปรับลดงเงินเดือน หรือไม่ก็ต้องลาออก ความเครียดที่ถาโถมเข้าใส่ทำให้เรื่องราวดูแย่ลงเรื่อยๆ แต่แล้วจุดเปลี่ยนของเรื่องราวก็มาถึงต่อจากนั้นเมื่อ พินเหวินกลายเป็นบ้าหลังเวลาในเรื่องผ่านไปแค่ 15 นาที หนังทำให้เรารู้ว่าปัญหาที่เราเห็นในตอนแรกหลายอย่างไม่ใช่เรื่องจริง แต่เป็นจิตฟุ้งซ่านของเธอเองที่หลอนจนเห็นภาพพวกนั้นขึ้น (อย่างจานอาหารที่มีคำด่าว่าแม่ทิ้งไว้) ซึ่งตัวเรื่องจริงจะเริ่มจากการที่ เสี่ยวจิ้งจะต้องกลายมาเป็นคนดูแลแม่แทน พร้อมกับพบปัญหาแบบที่เด็กไม่เคยรับรู้มาก่อน สะท้อนเรื่องราวกลับมายังความลำบากที่แม่ของเธอต้องพบเจอและทนทรมานกับชีวิตคู่ที่ล้มเหลวมาตลอดชีวิต
หนังดราม่าปัญหาครอบครัวที่เกิดจากวิกฤติโควิดแล้วส่งผลกระทบทางจิตกับคนในครอบครัว เป็นผลงานจากไต้หวันที่กวาดรางวัลมามาย และก็เป็นตัวแทนชิงออสการ์ของไต้หวันในปีนี้ แต่ก็ไม่ใช่หนังสายรางวัลจ๋าจนดูน่าเบื่อ บท องค์ประกอบทุกอย่างลงตัวดูดี แต่แค่ประเด็นของเรื่องราวอาจจะไม่มีจุดพีคมากเท่านั้น ดูหนังชีวิต
ประเภท : ชีวิต
ผู้กำกับ : ชุง มง ฮง
นักแสดง : Gingle Wang
วันที่ฉาย : 29 ตุลาคม 2564
ความยาว : 2 ชม. 9 นาที